RAKKI

m.

1) dog;

2) naut., parrel.

* * *

a, m. a dog, Sturl. iii. 116; rakki, skikkju-r., a lap-dog, Orkn. 114; lá rakkinn á húsum uppi, Nj. 114; rakkar þar geyja, verðr glaumr hunda …, Am. 24; hér eru rakkar tveir, er ek vil gefa þér, þeir vóru harðla litlir ok fagrir, viðjar vóru á þeim af gulli, ok spennt gull-hring um háls hvárum þeirra, Fas. iii. 45, Stj. 71; sumir menn segja at hann sendi rakkann til Finns þess, er heitið hafði at lækna hann Fb. i. 394; konungr tók þá fætr rakkans ok lagði at stýrinu, 405. rakka-víg, n. a dog fight, Bs. ii. 148; smá-r., Stj. 99.

II. [Shetl. rakie], naut. the ring by which the sail-yard moves round the mast, Edda (Gl.) passim in mod. usage: poët. a ship is called rakka hjörtr, the ring-hart, Hkv.